λαμπάδες wfh!

Μεγάλη Τετάρτη σήμερα,λίγο ακόμα για το Πάσχα.Πότε ήρθε,πότε θα περάσει ούτε που θα το καταλάβω.Καλύτερα γιατί όπως έχω ξαναπεί δεν το αγαπώ!Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες λες και βαραίνει η ψυχή μου,λες και όλα σκοτεινιάζουν.Όχι ότι δεν υπάρχει συγκεκριμένος λόγος...Γεγονότα και άσχημες στιγμές επιστρέφουν στο μυαλό μου κάθε χρόνο τέτοια μέρα και ένας φόβος με κατακλύζει μη τυχών και συμβεί πάλι κάτι άσχημο.Είναι μια μεγάλη ιστορία,πάνε τώρα οχτώ χρόνια αλλά δεν είμαι έτοιμη να την εξιστορήσω...Δεν θα ήθελα να την εξιστορήσω,δεν μπορώ...Γιατί ακόμη προσπαθώ να ξεχάσω.
Το εργαστήρι έχει πάρει φωτιά και μερικές ακόμη λαμπάδες αναζητούν τον παραλήπτη τους.

Έτοιμες να μπουν στα κουτάκια τους...Τι αγωνία είχα κάθε χρόνο για το τι λαμπάδα θα μου φέρει η νονά μου...Τι χρώμα θα είναι...Τι θα έχει πάνω της...Και κάθε χρόνο η ίδια έκπληξη.Κρατάτε μυστικό; Με θυμάμαι να ρίχνω μαύρο δάκρυ τις περισσότερες φορές που την αντίκριζα.Και θυμάμαι επίσης ότι η μητέρα μου,μου αγόραζε μία δεύτερη.Με κούκλα,με αρκουδάκι με ότι λαχταρά ένα κοριτσάκι.

Όσοι με ξέρουν προσωπικά ή έστω επισκέπτονται το μπλοκ μου γνωρίζουν την μανία μου με τους φιόγκους και τα εκκεντρικά αξεσουάρ.Φετίχ μεγάλο οι φιόγκοι και το υπέροχο είναι ότι τους αγαπήσατε και πολλές από εσάς.Φτιάξαμε καινούργια σχεδιάκια και υποδεχτήκαμε την άνοιξη.
Σήμερα το απόγευμα είναι αφιερωμένο στη μικρή μου βαφτιστήρα,την μικρή που μεγάλωσε και με ξεπέρασε σε μπόι...Καλή συνέχεια σε όλους.Σας φιλώ!