...Είναι λοιπόν κάποιοι που είναι πλασμένοι ν'αγαπιούνται, χωρίς
γιατί και πώς, να, έτσι φυσικά κι αβίαστα
όπως βρέχονται τα λίγα κυκλάμινα στις εξοχές και μένει μια
μουσκεμένη νοσταλγία στο στόμα
μπορεί να μην είναι ωραίοι, ωστόσο πάντα ονειρεύεσαι πως
τους κρατάς το χέρι...
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου,μου άρεσαν τα στολίδια. Έπαιρνα κρυφά αυτά της μητέρας μου και ζούσα για λίγο "στον δικό μου υπέροχο κόσμο". Μεγαλώνοντας απέκτησα μία τεράστια αδυναμία και δεν είναι άλλη από τα εκκεντρικά και ξεχωριστά σκουλαρίκια.