...λαμπάδες για κορίτσια

...Μεγάλη Πέμπτη σήμερα και όπως κάθε χρόνο κάτι παράξενο αρχίζει να με πιάνει...Τα λόγια μετρημένα,οι κινήσεις αβίαστες...Μόνο ο νους μου τρέχει ασταμάτητα,ακούραστα...Στις μέρες που πέρασαν,στα λόγια που ειπώθηκαν,στα γέλια που ξέσπασαν,στα βλέμματα που συναντήθηκαν...Σε όλα εκείνα τα πρόσωπα που έφυγαν από τη ζωή τόσο ξαφνικά και που τελικά κανείς μας δεν χόρτασε.
Να είστε καλά...Σας φιλώ!